کد مطلب:1819 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:35

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

دعاي به معناي واقعي يعني چه؟ آيا دعا ميتواند جبران كننده ضعف اراده انسان باشد؟

دعا به معناي خواندن است و بر خلاف تصوّر ناصواب كه روح دعا كردن را حاجت خواستن از خداوند تفسير ميكنند، دعا راز و نياز كردن با خدا و يكي از ابزارهاي بندگي است.

در حقيقت دعا چيزي جز عبادت نيست. از پيامبر(ص) نقل شده كه فرمود: دعا مغز همه عبادات است.(1)

البته بسياري از دعاهايي كه معصومان(ع) رسيده مشتمل بر حوائج مادي و معيشتي انسان است اما اينها از قبيل جايزه هايي كه است كه براي جذب افراد به دعا (راز و نياز با خدا) منظور شده است. پس ميتوان گفت دعا براي رفع نياز نيست بلكه دعا عين نياز است. به بيان ديگر: دعا هدف است، نه وسيله. در دعا رابطه عاشق و معشوق و راز گويي نهفته است. دعا نقش مؤثري در تقويت اراده انسان دارد، زيرا چه بسا در زندگي حوادثي رخ ميدهد كه آدمي به اسباب ظاهري اميدي ندارد. دعا روزنه اميد براي او ايجاد ميكند و به او قدرت و نيرو ميبخشد. از اين رو در روايات از دعا به عنوان اسلحه ياد شدهاست.

پيامبر اكرم(ص) ميفرمايد: الدّعاء سلاح المؤمن؛ دعا اسحله مؤمن است.(2)

دكتر كارل ميگويد: نيايش در همين حال كه آرامش را پديد آورده است، در فعاليتهاي مغزي انسان يك نوع شكفتگي و انبساط باطني و گاهي روح قهرماني و دلاوري را تحريك ميكند. نيايش خصائل خويش را با علامات بسيار مشخص و منحصر به فرد نشان ميدهد. صفاي نگاه، متانت رفتار، انبساط و شادي دروني، چهره پر از يقين، استعداد هدايت و نيز استقبال از حوادث، اينها است كه از وجود يك گنجينه پنهان در عمق روح ما حكايت ميكند. تحت اين قدرت حتي مردم عقب مانده و كم استعداد نيز ميتوانند نيروي عقلي و اخلاقي خويش را بهتر به كار بندند و از آن بيشتر بهره گيرند.(3)

پي نوشتها:

1. بحارالانوار، ج 93، ص 300.

2. اصول كافي، ج 4، ص 213.

3. تفسير نمونه، ج 1، ص 640.